Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

atrafagar

Participio

atrafagado

Gerundio

atrafagando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

atrafago
atrafagas / atrafagás
atrafaga
atrafagamos
atrafagáis / atrafagan
atrafagan

Futuro simple o Futuro

atrafagaré
atrafagarás
atrafagará
atrafagaremos
atrafagaréis / atrafagarán
atrafagarán

Presente

atrafague
atrafagues
atrafague
atrafaguemos
atrafaguéis / atrafaguen
atrafaguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

atrafagaba
atrafagabas
atrafagaba
atrafagábamos
atrafagabais / atrafagaban
atrafagaban

Condicional simple o Pospretérito

atrafagaría
atrafagarías
atrafagaría
atrafagaríamos
atrafagaríais / atrafagarían
atrafagarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

atrafagara o atrafagase
atrafagaras o atrafagases
atrafagara o atrafagase
atrafagáramos o atrafagásemos
atrafagarais o atrafagaseis / atrafagaran o atrafagasen
atrafagaran o atrafagasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

atrafagué
atrafagaste
atrafagó
atrafagamos
atrafagasteis / atrafagaron
atrafagaron

Futuro simple o Futuro

atrafagare
atrafagares
atrafagare
atrafagáremos
atrafagareis / atrafagaren
atrafagaren

IMPERATIVO
atrafaga (tú) / atrafagá (vos)
atrafagad (vosotros) / atrafaguen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE