Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

axiomatizar

Participio

axiomatizado

Gerundio

axiomatizando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

axiomatizo
axiomatizas / axiomatizás
axiomatiza
axiomatizamos
axiomatizáis / axiomatizan
axiomatizan

Futuro simple o Futuro

axiomatizaré
axiomatizarás
axiomatizará
axiomatizaremos
axiomatizaréis / axiomatizarán
axiomatizarán

Presente

axiomatice
axiomatices
axiomatice
axiomaticemos
axiomaticéis / axiomaticen
axiomaticen

Pretérito imperfecto o Copretérito

axiomatizaba
axiomatizabas
axiomatizaba
axiomatizábamos
axiomatizabais / axiomatizaban
axiomatizaban

Condicional simple o Pospretérito

axiomatizaría
axiomatizarías
axiomatizaría
axiomatizaríamos
axiomatizaríais / axiomatizarían
axiomatizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

axiomatizara o axiomatizase
axiomatizaras o axiomatizases
axiomatizara o axiomatizase
axiomatizáramos o axiomatizásemos
axiomatizarais o axiomatizaseis / axiomatizaran o axiomatizasen
axiomatizaran o axiomatizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

axiomaticé
axiomatizaste
axiomatizó
axiomatizamos
axiomatizasteis / axiomatizaron
axiomatizaron

Futuro simple o Futuro

axiomatizare
axiomatizares
axiomatizare
axiomatizáremos
axiomatizareis / axiomatizaren
axiomatizaren

IMPERATIVO
axiomatiza (tú) / axiomatizá (vos)
axiomatizad (vosotros) / axiomaticen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE