Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rebufar

Participio

rebufado

Gerundio

rebufando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

rebufo
rebufas / rebufás
rebufa
rebufamos
rebufáis / rebufan
rebufan

Futuro simple o Futuro

rebufaré
rebufarás
rebufará
rebufaremos
rebufaréis / rebufarán
rebufarán

Presente

rebufe
rebufes
rebufe
rebufemos
rebuféis / rebufen
rebufen

Pretérito imperfecto o Copretérito

rebufaba
rebufabas
rebufaba
rebufábamos
rebufabais / rebufaban
rebufaban

Condicional simple o Pospretérito

rebufaría
rebufarías
rebufaría
rebufaríamos
rebufaríais / rebufarían
rebufarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rebufara o rebufase
rebufaras o rebufases
rebufara o rebufase
rebufáramos o rebufásemos
rebufarais o rebufaseis / rebufaran o rebufasen
rebufaran o rebufasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

rebufé
rebufaste
rebufó
rebufamos
rebufasteis / rebufaron
rebufaron

Futuro simple o Futuro

rebufare
rebufares
rebufare
rebufáremos
rebufareis / rebufaren
rebufaren

IMPERATIVO
rebufa (tú) / rebufá (vos)
rebufad (vosotros) / rebufen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE