Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

trivializar

Participio

trivializado

Gerundio

trivializando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

trivializo
trivializas / trivializás
trivializa
trivializamos
trivializáis / trivializan
trivializan

Futuro simple o Futuro

trivializaré
trivializarás
trivializará
trivializaremos
trivializaréis / trivializarán
trivializarán

Presente

trivialice
trivialices
trivialice
trivialicemos
trivialicéis / trivialicen
trivialicen

Pretérito imperfecto o Copretérito

trivializaba
trivializabas
trivializaba
trivializábamos
trivializabais / trivializaban
trivializaban

Condicional simple o Pospretérito

trivializaría
trivializarías
trivializaría
trivializaríamos
trivializaríais / trivializarían
trivializarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

trivializara o trivializase
trivializaras o trivializases
trivializara o trivializase
trivializáramos o trivializásemos
trivializarais o trivializaseis / trivializaran o trivializasen
trivializaran o trivializasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

trivialicé
trivializaste
trivializó
trivializamos
trivializasteis / trivializaron
trivializaron

Futuro simple o Futuro

trivializare
trivializares
trivializare
trivializáremos
trivializareis / trivializaren
trivializaren

IMPERATIVO
trivializa (tú) / trivializá (vos)
trivializad (vosotros) / trivialicen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE