Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

encorvar

Participio

encorvado

Gerundio

encorvando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

encorvo
encorvas / encorvás
encorva
encorvamos
encorváis / encorvan
encorvan

Futuro simple o Futuro

encorvaré
encorvarás
encorvará
encorvaremos
encorvaréis / encorvarán
encorvarán

Presente

encorve
encorves
encorve
encorvemos
encorvéis / encorven
encorven

Pretérito imperfecto o Copretérito

encorvaba
encorvabas
encorvaba
encorvábamos
encorvabais / encorvaban
encorvaban

Condicional simple o Pospretérito

encorvaría
encorvarías
encorvaría
encorvaríamos
encorvaríais / encorvarían
encorvarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

encorvara o encorvase
encorvaras o encorvases
encorvara o encorvase
encorváramos o encorvásemos
encorvarais o encorvaseis / encorvaran o encorvasen
encorvaran o encorvasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

encorvé
encorvaste
encorvó
encorvamos
encorvasteis / encorvaron
encorvaron

Futuro simple o Futuro

encorvare
encorvares
encorvare
encorváremos
encorvareis / encorvaren
encorvaren

IMPERATIVO
encorva (tú) / encorvá (vos)
encorvad (vosotros) / encorven (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE