Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

embutar

Participio

embutado

Gerundio

embutando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

embuto
embutas / embutás
embuta
embutamos
embutáis / embutan
embutan

Futuro simple o Futuro

embutaré
embutarás
embutará
embutaremos
embutaréis / embutarán
embutarán

Presente

embute
embutes
embute
embutemos
embutéis / embuten
embuten

Pretérito imperfecto o Copretérito

embutaba
embutabas
embutaba
embutábamos
embutabais / embutaban
embutaban

Condicional simple o Pospretérito

embutaría
embutarías
embutaría
embutaríamos
embutaríais / embutarían
embutarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

embutara o embutase
embutaras o embutases
embutara o embutase
embutáramos o embutásemos
embutarais o embutaseis / embutaran o embutasen
embutaran o embutasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

embuté
embutaste
embutó
embutamos
embutasteis / embutaron
embutaron

Futuro simple o Futuro

embutare
embutares
embutare
embutáremos
embutareis / embutaren
embutaren

IMPERATIVO
embuta (tú) / embutá (vos)
embutad (vosotros) / embuten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE