Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

coexistir

Participio

coexistido

Gerundio

coexistiendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

coexisto
coexistes / coexistís
coexiste
coexistimos
coexistís / coexisten
coexisten

Futuro simple o Futuro

coexistiré
coexistirás
coexistirá
coexistiremos
coexistiréis / coexistirán
coexistirán

Presente

coexista
coexistas
coexista
coexistamos
coexistáis / coexistan
coexistan

Pretérito imperfecto o Copretérito

coexistía
coexistías
coexistía
coexistíamos
coexistíais / coexistían
coexistían

Condicional simple o Pospretérito

coexistiría
coexistirías
coexistiría
coexistiríamos
coexistiríais / coexistirían
coexistirían

Pretérito imperfecto o Pretérito

coexistiera o coexistiese
coexistieras o coexistieses
coexistiera o coexistiese
coexistiéramos o coexistiésemos
coexistierais o coexistieseis / coexistieran o coexistiesen
coexistieran o coexistiesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

coexistí
coexististe
coexistió
coexistimos
coexististeis / coexistieron
coexistieron

Futuro simple o Futuro

coexistiere
coexistieres
coexistiere
coexistiéremos
coexistiereis / coexistieren
coexistieren

IMPERATIVO
coexiste (tú) / coexistí (vos)
coexistid (vosotros) / coexistan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE