Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

sonorizar

Participio

sonorizado

Gerundio

sonorizando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

sonorizo
sonorizas / sonorizás
sonoriza
sonorizamos
sonorizáis / sonorizan
sonorizan

Futuro simple o Futuro

sonorizaré
sonorizarás
sonorizará
sonorizaremos
sonorizaréis / sonorizarán
sonorizarán

Presente

sonorice
sonorices
sonorice
sonoricemos
sonoricéis / sonoricen
sonoricen

Pretérito imperfecto o Copretérito

sonorizaba
sonorizabas
sonorizaba
sonorizábamos
sonorizabais / sonorizaban
sonorizaban

Condicional simple o Pospretérito

sonorizaría
sonorizarías
sonorizaría
sonorizaríamos
sonorizaríais / sonorizarían
sonorizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

sonorizara o sonorizase
sonorizaras o sonorizases
sonorizara o sonorizase
sonorizáramos o sonorizásemos
sonorizarais o sonorizaseis / sonorizaran o sonorizasen
sonorizaran o sonorizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

sonoricé
sonorizaste
sonorizó
sonorizamos
sonorizasteis / sonorizaron
sonorizaron

Futuro simple o Futuro

sonorizare
sonorizares
sonorizare
sonorizáremos
sonorizareis / sonorizaren
sonorizaren

IMPERATIVO
sonoriza (tú) / sonorizá (vos)
sonorizad (vosotros) / sonoricen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE