Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

receñir

Participio

receñido

Gerundio

reciñendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

reciño
reciñes / receñís
reciñe
receñimos
receñís / reciñen
reciñen

Futuro simple o Futuro

receñiré
receñirás
receñirá
receñiremos
receñiréis / receñirán
receñirán

Presente

reciña
reciñas
reciña
reciñamos
reciñáis / reciñan
reciñan

Pretérito imperfecto o Copretérito

receñía
receñías
receñía
receñíamos
receñíais / receñían
receñían

Condicional simple o Pospretérito

receñiría
receñirías
receñiría
receñiríamos
receñiríais / receñirían
receñirían

Pretérito imperfecto o Pretérito

reciñera o reciñese
reciñeras o reciñeses
reciñera o reciñese
reciñéramos o reciñésemos
reciñerais o reciñeseis / reciñeran o reciñesen
reciñeran o reciñesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

receñí
receñiste
reciñó
receñimos
receñisteis / reciñeron
reciñeron

Futuro simple o Futuro

reciñere
reciñeres
reciñere
reciñéremos
reciñereis / reciñeren
reciñeren

IMPERATIVO
reciñe (tú) / receñí (vos)
receñid (vosotros) / reciñan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE