Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

indemnizar

Participio

indemnizado

Gerundio

indemnizando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

indemnizo
indemnizas / indemnizás
indemniza
indemnizamos
indemnizáis / indemnizan
indemnizan

Futuro simple o Futuro

indemnizaré
indemnizarás
indemnizará
indemnizaremos
indemnizaréis / indemnizarán
indemnizarán

Presente

indemnice
indemnices
indemnice
indemnicemos
indemnicéis / indemnicen
indemnicen

Pretérito imperfecto o Copretérito

indemnizaba
indemnizabas
indemnizaba
indemnizábamos
indemnizabais / indemnizaban
indemnizaban

Condicional simple o Pospretérito

indemnizaría
indemnizarías
indemnizaría
indemnizaríamos
indemnizaríais / indemnizarían
indemnizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

indemnizara o indemnizase
indemnizaras o indemnizases
indemnizara o indemnizase
indemnizáramos o indemnizásemos
indemnizarais o indemnizaseis / indemnizaran o indemnizasen
indemnizaran o indemnizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

indemnicé
indemnizaste
indemnizó
indemnizamos
indemnizasteis / indemnizaron
indemnizaron

Futuro simple o Futuro

indemnizare
indemnizares
indemnizare
indemnizáremos
indemnizareis / indemnizaren
indemnizaren

IMPERATIVO
indemniza (tú) / indemnizá (vos)
indemnizad (vosotros) / indemnicen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE