Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

encariñar

Participio

encariñado

Gerundio

encariñando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

encariño
encariñas / encariñás
encariña
encariñamos
encariñáis / encariñan
encariñan

Futuro simple o Futuro

encariñaré
encariñarás
encariñará
encariñaremos
encariñaréis / encariñarán
encariñarán

Presente

encariñe
encariñes
encariñe
encariñemos
encariñéis / encariñen
encariñen

Pretérito imperfecto o Copretérito

encariñaba
encariñabas
encariñaba
encariñábamos
encariñabais / encariñaban
encariñaban

Condicional simple o Pospretérito

encariñaría
encariñarías
encariñaría
encariñaríamos
encariñaríais / encariñarían
encariñarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

encariñara o encariñase
encariñaras o encariñases
encariñara o encariñase
encariñáramos o encariñásemos
encariñarais o encariñaseis / encariñaran o encariñasen
encariñaran o encariñasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

encariñé
encariñaste
encariñó
encariñamos
encariñasteis / encariñaron
encariñaron

Futuro simple o Futuro

encariñare
encariñares
encariñare
encariñáremos
encariñareis / encariñaren
encariñaren

IMPERATIVO
encariña (tú) / encariñá (vos)
encariñad (vosotros) / encariñen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE