Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

premostrar

Participio

premostrado

Gerundio

premostrando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

premostro
premostras / premostrás
premostra
premostramos
premostráis / premostran
premostran

Futuro simple o Futuro

premostraré
premostrarás
premostrará
premostraremos
premostraréis / premostrarán
premostrarán

Presente

premostre
premostres
premostre
premostremos
premostréis / premostren
premostren

Pretérito imperfecto o Copretérito

premostraba
premostrabas
premostraba
premostrábamos
premostrabais / premostraban
premostraban

Condicional simple o Pospretérito

premostraría
premostrarías
premostraría
premostraríamos
premostraríais / premostrarían
premostrarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

premostrara o premostrase
premostraras o premostrases
premostrara o premostrase
premostráramos o premostrásemos
premostrarais o premostraseis / premostraran o premostrasen
premostraran o premostrasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

premostré
premostraste
premostró
premostramos
premostrasteis / premostraron
premostraron

Futuro simple o Futuro

premostrare
premostrares
premostrare
premostráremos
premostrareis / premostraren
premostraren

IMPERATIVO
premostra (tú) / premostrá (vos)
premostrad (vosotros) / premostren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE