Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

adocenar

Participio

adocenado

Gerundio

adocenando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

adoceno
adocenas / adocenás
adocena
adocenamos
adocenáis / adocenan
adocenan

Futuro simple o Futuro

adocenaré
adocenarás
adocenará
adocenaremos
adocenaréis / adocenarán
adocenarán

Presente

adocene
adocenes
adocene
adocenemos
adocenéis / adocenen
adocenen

Pretérito imperfecto o Copretérito

adocenaba
adocenabas
adocenaba
adocenábamos
adocenabais / adocenaban
adocenaban

Condicional simple o Pospretérito

adocenaría
adocenarías
adocenaría
adocenaríamos
adocenaríais / adocenarían
adocenarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

adocenara o adocenase
adocenaras o adocenases
adocenara o adocenase
adocenáramos o adocenásemos
adocenarais o adocenaseis / adocenaran o adocenasen
adocenaran o adocenasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

adocené
adocenaste
adocenó
adocenamos
adocenasteis / adocenaron
adocenaron

Futuro simple o Futuro

adocenare
adocenares
adocenare
adocenáremos
adocenareis / adocenaren
adocenaren

IMPERATIVO
adocena (tú) / adocená (vos)
adocenad (vosotros) / adocenen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE