Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

substanciar

Participio

substanciado

Gerundio

substanciando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

substancio
substancias / substanciás
substancia
substanciamos
substanciáis / substancian
substancian

Futuro simple o Futuro

substanciaré
substanciarás
substanciará
substanciaremos
substanciaréis / substanciarán
substanciarán

Presente

substancie
substancies
substancie
substanciemos
substanciéis / substancien
substancien

Pretérito imperfecto o Copretérito

substanciaba
substanciabas
substanciaba
substanciábamos
substanciabais / substanciaban
substanciaban

Condicional simple o Pospretérito

substanciaría
substanciarías
substanciaría
substanciaríamos
substanciaríais / substanciarían
substanciarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

substanciara o substanciase
substanciaras o substanciases
substanciara o substanciase
substanciáramos o substanciásemos
substanciarais o substanciaseis / substanciaran o substanciasen
substanciaran o substanciasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

substancié
substanciaste
substanció
substanciamos
substanciasteis / substanciaron
substanciaron

Futuro simple o Futuro

substanciare
substanciares
substanciare
substanciáremos
substanciareis / substanciaren
substanciaren

IMPERATIVO
substancia (tú) / substanciá (vos)
substanciad (vosotros) / substancien (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE