Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

encarrerar

Participio

encarrerado

Gerundio

encarrerando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

encarrero
encarreras / encarrerás
encarrera
encarreramos
encarreráis / encarreran
encarreran

Futuro simple o Futuro

encarreraré
encarrerarás
encarrerará
encarreraremos
encarreraréis / encarrerarán
encarrerarán

Presente

encarrere
encarreres
encarrere
encarreremos
encarreréis / encarreren
encarreren

Pretérito imperfecto o Copretérito

encarreraba
encarrerabas
encarreraba
encarrerábamos
encarrerabais / encarreraban
encarreraban

Condicional simple o Pospretérito

encarreraría
encarrerarías
encarreraría
encarreraríamos
encarreraríais / encarrerarían
encarrerarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

encarrerara o encarrerase
encarreraras o encarrerases
encarrerara o encarrerase
encarreráramos o encarrerásemos
encarrerarais o encarreraseis / encarreraran o encarrerasen
encarreraran o encarrerasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

encarreré
encarreraste
encarreró
encarreramos
encarrerasteis / encarreraron
encarreraron

Futuro simple o Futuro

encarrerare
encarrerares
encarrerare
encarreráremos
encarrerareis / encarreraren
encarreraren

IMPERATIVO
encarrera (tú) / encarrerá (vos)
encarrerad (vosotros) / encarreren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE