Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rearmar

Participio

rearmado

Gerundio

rearmando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

rearmo
rearmas / rearmás
rearma
rearmamos
rearmáis / rearman
rearman

Futuro simple o Futuro

rearmaré
rearmarás
rearmará
rearmaremos
rearmaréis / rearmarán
rearmarán

Presente

rearme
rearmes
rearme
rearmemos
rearméis / rearmen
rearmen

Pretérito imperfecto o Copretérito

rearmaba
rearmabas
rearmaba
rearmábamos
rearmabais / rearmaban
rearmaban

Condicional simple o Pospretérito

rearmaría
rearmarías
rearmaría
rearmaríamos
rearmaríais / rearmarían
rearmarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rearmara o rearmase
rearmaras o rearmases
rearmara o rearmase
rearmáramos o rearmásemos
rearmarais o rearmaseis / rearmaran o rearmasen
rearmaran o rearmasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

rearmé
rearmaste
rearmó
rearmamos
rearmasteis / rearmaron
rearmaron

Futuro simple o Futuro

rearmare
rearmares
rearmare
rearmáremos
rearmareis / rearmaren
rearmaren

IMPERATIVO
rearma (tú) / rearmá (vos)
rearmad (vosotros) / rearmen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE