Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

reconfortar

Participio

reconfortado

Gerundio

reconfortando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

reconforto
reconfortas / reconfortás
reconforta
reconfortamos
reconfortáis / reconfortan
reconfortan

Futuro simple o Futuro

reconfortaré
reconfortarás
reconfortará
reconfortaremos
reconfortaréis / reconfortarán
reconfortarán

Presente

reconforte
reconfortes
reconforte
reconfortemos
reconfortéis / reconforten
reconforten

Pretérito imperfecto o Copretérito

reconfortaba
reconfortabas
reconfortaba
reconfortábamos
reconfortabais / reconfortaban
reconfortaban

Condicional simple o Pospretérito

reconfortaría
reconfortarías
reconfortaría
reconfortaríamos
reconfortaríais / reconfortarían
reconfortarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

reconfortara o reconfortase
reconfortaras o reconfortases
reconfortara o reconfortase
reconfortáramos o reconfortásemos
reconfortarais o reconfortaseis / reconfortaran o reconfortasen
reconfortaran o reconfortasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

reconforté
reconfortaste
reconfortó
reconfortamos
reconfortasteis / reconfortaron
reconfortaron

Futuro simple o Futuro

reconfortare
reconfortares
reconfortare
reconfortáremos
reconfortareis / reconfortaren
reconfortaren

IMPERATIVO
reconforta (tú) / reconfortá (vos)
reconfortad (vosotros) / reconforten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE