Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

contingentar

Participio

contingentado

Gerundio

contingentando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

contingento
contingentas / contingentás
contingenta
contingentamos
contingentáis / contingentan
contingentan

Futuro simple o Futuro

contingentaré
contingentarás
contingentará
contingentaremos
contingentaréis / contingentarán
contingentarán

Presente

contingente
contingentes
contingente
contingentemos
contingentéis / contingenten
contingenten

Pretérito imperfecto o Copretérito

contingentaba
contingentabas
contingentaba
contingentábamos
contingentabais / contingentaban
contingentaban

Condicional simple o Pospretérito

contingentaría
contingentarías
contingentaría
contingentaríamos
contingentaríais / contingentarían
contingentarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

contingentara o contingentase
contingentaras o contingentases
contingentara o contingentase
contingentáramos o contingentásemos
contingentarais o contingentaseis / contingentaran o contingentasen
contingentaran o contingentasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

contingenté
contingentaste
contingentó
contingentamos
contingentasteis / contingentaron
contingentaron

Futuro simple o Futuro

contingentare
contingentares
contingentare
contingentáremos
contingentareis / contingentaren
contingentaren

IMPERATIVO
contingenta (tú) / contingentá (vos)
contingentad (vosotros) / contingenten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE