Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

deslavazar

Participio

deslavazado

Gerundio

deslavazando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

deslavazo
deslavazas / deslavazás
deslavaza
deslavazamos
deslavazáis / deslavazan
deslavazan

Futuro simple o Futuro

deslavazaré
deslavazarás
deslavazará
deslavazaremos
deslavazaréis / deslavazarán
deslavazarán

Presente

deslavace
deslavaces
deslavace
deslavacemos
deslavacéis / deslavacen
deslavacen

Pretérito imperfecto o Copretérito

deslavazaba
deslavazabas
deslavazaba
deslavazábamos
deslavazabais / deslavazaban
deslavazaban

Condicional simple o Pospretérito

deslavazaría
deslavazarías
deslavazaría
deslavazaríamos
deslavazaríais / deslavazarían
deslavazarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

deslavazara o deslavazase
deslavazaras o deslavazases
deslavazara o deslavazase
deslavazáramos o deslavazásemos
deslavazarais o deslavazaseis / deslavazaran o deslavazasen
deslavazaran o deslavazasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

deslavacé
deslavazaste
deslavazó
deslavazamos
deslavazasteis / deslavazaron
deslavazaron

Futuro simple o Futuro

deslavazare
deslavazares
deslavazare
deslavazáremos
deslavazareis / deslavazaren
deslavazaren

IMPERATIVO
deslavaza (tú) / deslavazá (vos)
deslavazad (vosotros) / deslavacen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE