Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

apitutar

Participio

apitutado

Gerundio

apitutando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

apituto
apitutas / apitutás
apituta
apitutamos
apitutáis / apitutan
apitutan

Futuro simple o Futuro

apitutaré
apitutarás
apitutará
apitutaremos
apitutaréis / apitutarán
apitutarán

Presente

apitute
apitutes
apitute
apitutemos
apitutéis / apituten
apituten

Pretérito imperfecto o Copretérito

apitutaba
apitutabas
apitutaba
apitutábamos
apitutabais / apitutaban
apitutaban

Condicional simple o Pospretérito

apitutaría
apitutarías
apitutaría
apitutaríamos
apitutaríais / apitutarían
apitutarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

apitutara o apitutase
apitutaras o apitutases
apitutara o apitutase
apitutáramos o apitutásemos
apitutarais o apitutaseis / apitutaran o apitutasen
apitutaran o apitutasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

apituté
apitutaste
apitutó
apitutamos
apitutasteis / apitutaron
apitutaron

Futuro simple o Futuro

apitutare
apitutares
apitutare
apitutáremos
apitutareis / apitutaren
apitutaren

IMPERATIVO
apituta (tú) / apitutá (vos)
apitutad (vosotros) / apituten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE