Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

sacramentar

Participio

sacramentado

Gerundio

sacramentando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

sacramento
sacramentas / sacramentás
sacramenta
sacramentamos
sacramentáis / sacramentan
sacramentan

Futuro simple o Futuro

sacramentaré
sacramentarás
sacramentará
sacramentaremos
sacramentaréis / sacramentarán
sacramentarán

Presente

sacramente
sacramentes
sacramente
sacramentemos
sacramentéis / sacramenten
sacramenten

Pretérito imperfecto o Copretérito

sacramentaba
sacramentabas
sacramentaba
sacramentábamos
sacramentabais / sacramentaban
sacramentaban

Condicional simple o Pospretérito

sacramentaría
sacramentarías
sacramentaría
sacramentaríamos
sacramentaríais / sacramentarían
sacramentarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

sacramentara o sacramentase
sacramentaras o sacramentases
sacramentara o sacramentase
sacramentáramos o sacramentásemos
sacramentarais o sacramentaseis / sacramentaran o sacramentasen
sacramentaran o sacramentasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

sacramenté
sacramentaste
sacramentó
sacramentamos
sacramentasteis / sacramentaron
sacramentaron

Futuro simple o Futuro

sacramentare
sacramentares
sacramentare
sacramentáremos
sacramentareis / sacramentaren
sacramentaren

IMPERATIVO
sacramenta (tú) / sacramentá (vos)
sacramentad (vosotros) / sacramenten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE