Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

ensambenitar

Participio

ensambenitado

Gerundio

ensambenitando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

ensambenito
ensambenitas / ensambenitás
ensambenita
ensambenitamos
ensambenitáis / ensambenitan
ensambenitan

Futuro simple o Futuro

ensambenitaré
ensambenitarás
ensambenitará
ensambenitaremos
ensambenitaréis / ensambenitarán
ensambenitarán

Presente

ensambenite
ensambenites
ensambenite
ensambenitemos
ensambenitéis / ensambeniten
ensambeniten

Pretérito imperfecto o Copretérito

ensambenitaba
ensambenitabas
ensambenitaba
ensambenitábamos
ensambenitabais / ensambenitaban
ensambenitaban

Condicional simple o Pospretérito

ensambenitaría
ensambenitarías
ensambenitaría
ensambenitaríamos
ensambenitaríais / ensambenitarían
ensambenitarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

ensambenitara o ensambenitase
ensambenitaras o ensambenitases
ensambenitara o ensambenitase
ensambenitáramos o ensambenitásemos
ensambenitarais o ensambenitaseis / ensambenitaran o ensambenitasen
ensambenitaran o ensambenitasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

ensambenité
ensambenitaste
ensambenitó
ensambenitamos
ensambenitasteis / ensambenitaron
ensambenitaron

Futuro simple o Futuro

ensambenitare
ensambenitares
ensambenitare
ensambenitáremos
ensambenitareis / ensambenitaren
ensambenitaren

IMPERATIVO
ensambenita (tú) / ensambenitá (vos)
ensambenitad (vosotros) / ensambeniten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE