Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

atortorar

Participio

atortorado

Gerundio

atortorando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

atortoro
atortoras / atortorás
atortora
atortoramos
atortoráis / atortoran
atortoran

Futuro simple o Futuro

atortoraré
atortorarás
atortorará
atortoraremos
atortoraréis / atortorarán
atortorarán

Presente

atortore
atortores
atortore
atortoremos
atortoréis / atortoren
atortoren

Pretérito imperfecto o Copretérito

atortoraba
atortorabas
atortoraba
atortorábamos
atortorabais / atortoraban
atortoraban

Condicional simple o Pospretérito

atortoraría
atortorarías
atortoraría
atortoraríamos
atortoraríais / atortorarían
atortorarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

atortorara o atortorase
atortoraras o atortorases
atortorara o atortorase
atortoráramos o atortorásemos
atortorarais o atortoraseis / atortoraran o atortorasen
atortoraran o atortorasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

atortoré
atortoraste
atortoró
atortoramos
atortorasteis / atortoraron
atortoraron

Futuro simple o Futuro

atortorare
atortorares
atortorare
atortoráremos
atortorareis / atortoraren
atortoraren

IMPERATIVO
atortora (tú) / atortorá (vos)
atortorad (vosotros) / atortoren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE