Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

retrucar

Participio

retrucado

Gerundio

retrucando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

retruco
retrucas / retrucás
retruca
retrucamos
retrucáis / retrucan
retrucan

Futuro simple o Futuro

retrucaré
retrucarás
retrucará
retrucaremos
retrucaréis / retrucarán
retrucarán

Presente

retruque
retruques
retruque
retruquemos
retruquéis / retruquen
retruquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

retrucaba
retrucabas
retrucaba
retrucábamos
retrucabais / retrucaban
retrucaban

Condicional simple o Pospretérito

retrucaría
retrucarías
retrucaría
retrucaríamos
retrucaríais / retrucarían
retrucarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

retrucara o retrucase
retrucaras o retrucases
retrucara o retrucase
retrucáramos o retrucásemos
retrucarais o retrucaseis / retrucaran o retrucasen
retrucaran o retrucasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

retruqué
retrucaste
retrucó
retrucamos
retrucasteis / retrucaron
retrucaron

Futuro simple o Futuro

retrucare
retrucares
retrucare
retrucáremos
retrucareis / retrucaren
retrucaren

IMPERATIVO
retruca (tú) / retrucá (vos)
retrucad (vosotros) / retruquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE