Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

adumbrar

Participio

adumbrado

Gerundio

adumbrando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

adumbro
adumbras / adumbrás
adumbra
adumbramos
adumbráis / adumbran
adumbran

Futuro simple o Futuro

adumbraré
adumbrarás
adumbrará
adumbraremos
adumbraréis / adumbrarán
adumbrarán

Presente

adumbre
adumbres
adumbre
adumbremos
adumbréis / adumbren
adumbren

Pretérito imperfecto o Copretérito

adumbraba
adumbrabas
adumbraba
adumbrábamos
adumbrabais / adumbraban
adumbraban

Condicional simple o Pospretérito

adumbraría
adumbrarías
adumbraría
adumbraríamos
adumbraríais / adumbrarían
adumbrarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

adumbrara o adumbrase
adumbraras o adumbrases
adumbrara o adumbrase
adumbráramos o adumbrásemos
adumbrarais o adumbraseis / adumbraran o adumbrasen
adumbraran o adumbrasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

adumbré
adumbraste
adumbró
adumbramos
adumbrasteis / adumbraron
adumbraron

Futuro simple o Futuro

adumbrare
adumbrares
adumbrare
adumbráremos
adumbrareis / adumbraren
adumbraren

IMPERATIVO
adumbra (tú) / adumbrá (vos)
adumbrad (vosotros) / adumbren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE