Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

chancomer

Participio

chancomido

Gerundio

chancomiendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

chancomo
chancomes / chancomés
chancome
chancomemos
chancoméis / chancomen
chancomen

Futuro simple o Futuro

chancomeré
chancomerás
chancomerá
chancomeremos
chancomeréis / chancomerán
chancomerán

Presente

chancoma
chancomas
chancoma
chancomamos
chancomáis / chancoman
chancoman

Pretérito imperfecto o Copretérito

chancomía
chancomías
chancomía
chancomíamos
chancomíais / chancomían
chancomían

Condicional simple o Pospretérito

chancomería
chancomerías
chancomería
chancomeríamos
chancomeríais / chancomerían
chancomerían

Pretérito imperfecto o Pretérito

chancomiera o chancomiese
chancomieras o chancomieses
chancomiera o chancomiese
chancomiéramos o chancomiésemos
chancomierais o chancomieseis / chancomieran o chancomiesen
chancomieran o chancomiesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

chancomí
chancomiste
chancomió
chancomimos
chancomisteis / chancomieron
chancomieron

Futuro simple o Futuro

chancomiere
chancomieres
chancomiere
chancomiéremos
chancomiereis / chancomieren
chancomieren

IMPERATIVO
chancome (tú) / chancomé (vos)
chancomed (vosotros) / chancoman (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE