Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

expeditar

Participio

expeditado

Gerundio

expeditando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

expedito
expeditas / expeditás
expedita
expeditamos
expeditáis / expeditan
expeditan

Futuro simple o Futuro

expeditaré
expeditarás
expeditará
expeditaremos
expeditaréis / expeditarán
expeditarán

Presente

expedite
expedites
expedite
expeditemos
expeditéis / expediten
expediten

Pretérito imperfecto o Copretérito

expeditaba
expeditabas
expeditaba
expeditábamos
expeditabais / expeditaban
expeditaban

Condicional simple o Pospretérito

expeditaría
expeditarías
expeditaría
expeditaríamos
expeditaríais / expeditarían
expeditarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

expeditara o expeditase
expeditaras o expeditases
expeditara o expeditase
expeditáramos o expeditásemos
expeditarais o expeditaseis / expeditaran o expeditasen
expeditaran o expeditasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

expedité
expeditaste
expeditó
expeditamos
expeditasteis / expeditaron
expeditaron

Futuro simple o Futuro

expeditare
expeditares
expeditare
expeditáremos
expeditareis / expeditaren
expeditaren

IMPERATIVO
expedita (tú) / expeditá (vos)
expeditad (vosotros) / expediten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE