Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

aparroquiarse

Participio

aparroquiado

Gerundio

aparroquiándome, aparroquiándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me aparroquio
te aparroquias / te aparroquiás
se aparroquia
nos aparroquiamos
os aparroquiáis / se aparroquian
se aparroquian

Futuro simple o Futuro

me aparroquiaré
te aparroquiarás
se aparroquiará
nos aparroquiaremos
os aparroquiaréis / se aparroquiarán
se aparroquiarán

Presente

me aparroquie
te aparroquies
se aparroquie
nos aparroquiemos
os aparroquiéis / se aparroquien
se aparroquien

Pretérito imperfecto o Copretérito

me aparroquiaba
te aparroquiabas
se aparroquiaba
nos aparroquiábamos
os aparroquiabais / se aparroquiaban
se aparroquiaban

Condicional simple o Pospretérito

me aparroquiaría
te aparroquiarías
se aparroquiaría
nos aparroquiaríamos
os aparroquiaríais / se aparroquiarían
se aparroquiarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me aparroquiara o me aparroquiase
te aparroquiaras o te aparroquiases
se aparroquiara o se aparroquiase
nos aparroquiáramos o nos aparroquiásemos
os aparroquiarais u os aparroquiaseis / se aparroquiaran o se aparroquiasen
se aparroquiaran o se aparroquiasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me aparroquié
te aparroquiaste
se aparroquió
nos aparroquiamos
os aparroquiasteis / se aparroquiaron
se aparroquiaron

Futuro simple o Futuro

me aparroquiare
te aparroquiares
se aparroquiare
nos aparroquiáremos
os aparroquiareis / se aparroquiaren
se aparroquiaren

IMPERATIVO
aparróquiate (tú) / aparroquiate (vos)
aparroquiaos (vosotros) / aparróquiense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE