Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

brocearse

Participio

broceado

Gerundio

broceándome, broceándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me broceo
te broceas / te broceás
se brocea
nos broceamos
os broceáis / se brocean
se brocean

Futuro simple o Futuro

me brocearé
te brocearás
se broceará
nos brocearemos
os brocearéis / se brocearán
se brocearán

Presente

me brocee
te brocees
se brocee
nos broceemos
os broceéis / se broceen
se broceen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me broceaba
te broceabas
se broceaba
nos broceábamos
os broceabais / se broceaban
se broceaban

Condicional simple o Pospretérito

me brocearía
te brocearías
se brocearía
nos brocearíamos
os brocearíais / se brocearían
se brocearían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me broceara o me brocease
te brocearas o te broceases
se broceara o se brocease
nos broceáramos o nos broceásemos
os brocearais u os broceaseis / se brocearan o se broceasen
se brocearan o se broceasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me broceé
te broceaste
se broceó
nos broceamos
os broceasteis / se brocearon
se brocearon

Futuro simple o Futuro

me broceare
te broceares
se broceare
nos broceáremos
os broceareis / se brocearen
se brocearen

IMPERATIVO
brocéate (tú) / broceate (vos)
broceaos (vosotros) / brocéense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE