Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

empelazgarse

Participio

empelazgado

Gerundio

empelazgándome, empelazgándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me empelazgo
te empelazgas / te empelazgás
se empelazga
nos empelazgamos
os empelazgáis / se empelazgan
se empelazgan

Futuro simple o Futuro

me empelazgaré
te empelazgarás
se empelazgará
nos empelazgaremos
os empelazgaréis / se empelazgarán
se empelazgarán

Presente

me empelazgue
te empelazgues
se empelazgue
nos empelazguemos
os empelazguéis / se empelazguen
se empelazguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me empelazgaba
te empelazgabas
se empelazgaba
nos empelazgábamos
os empelazgabais / se empelazgaban
se empelazgaban

Condicional simple o Pospretérito

me empelazgaría
te empelazgarías
se empelazgaría
nos empelazgaríamos
os empelazgaríais / se empelazgarían
se empelazgarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me empelazgara o me empelazgase
te empelazgaras o te empelazgases
se empelazgara o se empelazgase
nos empelazgáramos o nos empelazgásemos
os empelazgarais u os empelazgaseis / se empelazgaran o se empelazgasen
se empelazgaran o se empelazgasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me empelazgué
te empelazgaste
se empelazgó
nos empelazgamos
os empelazgasteis / se empelazgaron
se empelazgaron

Futuro simple o Futuro

me empelazgare
te empelazgares
se empelazgare
nos empelazgáremos
os empelazgareis / se empelazgaren
se empelazgaren

IMPERATIVO
empelázgate (tú) / empelazgate (vos)
empelazgaos (vosotros) / empelázguense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE