Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

aflautar

Participio

aflautado

Gerundio

aflautando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

aflauto
aflautas / aflautás
aflauta
aflautamos
aflautáis / aflautan
aflautan

Futuro simple o Futuro

aflautaré
aflautarás
aflautará
aflautaremos
aflautaréis / aflautarán
aflautarán

Presente

aflaute
aflautes
aflaute
aflautemos
aflautéis / aflauten
aflauten

Pretérito imperfecto o Copretérito

aflautaba
aflautabas
aflautaba
aflautábamos
aflautabais / aflautaban
aflautaban

Condicional simple o Pospretérito

aflautaría
aflautarías
aflautaría
aflautaríamos
aflautaríais / aflautarían
aflautarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

aflautara o aflautase
aflautaras o aflautases
aflautara o aflautase
aflautáramos o aflautásemos
aflautarais o aflautaseis / aflautaran o aflautasen
aflautaran o aflautasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

aflauté
aflautaste
aflautó
aflautamos
aflautasteis / aflautaron
aflautaron

Futuro simple o Futuro

aflautare
aflautares
aflautare
aflautáremos
aflautareis / aflautaren
aflautaren

IMPERATIVO
aflauta (tú) / aflautá (vos)
aflautad (vosotros) / aflauten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE