Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rebrotar

Participio

rebrotado

Gerundio

rebrotando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

rebroto
rebrotas / rebrotás
rebrota
rebrotamos
rebrotáis / rebrotan
rebrotan

Futuro simple o Futuro

rebrotaré
rebrotarás
rebrotará
rebrotaremos
rebrotaréis / rebrotarán
rebrotarán

Presente

rebrote
rebrotes
rebrote
rebrotemos
rebrotéis / rebroten
rebroten

Pretérito imperfecto o Copretérito

rebrotaba
rebrotabas
rebrotaba
rebrotábamos
rebrotabais / rebrotaban
rebrotaban

Condicional simple o Pospretérito

rebrotaría
rebrotarías
rebrotaría
rebrotaríamos
rebrotaríais / rebrotarían
rebrotarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rebrotara o rebrotase
rebrotaras o rebrotases
rebrotara o rebrotase
rebrotáramos o rebrotásemos
rebrotarais o rebrotaseis / rebrotaran o rebrotasen
rebrotaran o rebrotasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

rebroté
rebrotaste
rebrotó
rebrotamos
rebrotasteis / rebrotaron
rebrotaron

Futuro simple o Futuro

rebrotare
rebrotares
rebrotare
rebrotáremos
rebrotareis / rebrotaren
rebrotaren

IMPERATIVO
rebrota (tú) / rebrotá (vos)
rebrotad (vosotros) / rebroten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE