Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

avenir

Participio

avenido

Gerundio

aviniendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

avengo
avienes / avenís
aviene
avenimos
avenís / avienen
avienen

Futuro simple o Futuro

avendré
avendrás
avendrá
avendremos
avendréis / avendrán
avendrán

Presente

avenga
avengas
avenga
avengamos
avengáis / avengan
avengan

Pretérito imperfecto o Copretérito

avenía
avenías
avenía
aveníamos
aveníais / avenían
avenían

Condicional simple o Pospretérito

avendría
avendrías
avendría
avendríamos
avendríais / avendrían
avendrían

Pretérito imperfecto o Pretérito

aviniera o aviniese
avinieras o avinieses
aviniera o aviniese
aviniéramos o aviniésemos
avinierais o avinieseis / avinieran o aviniesen
avinieran o aviniesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

avine
aviniste
avino
avinimos
avinisteis / avinieron
avinieron

Futuro simple o Futuro

aviniere
avinieres
aviniere
aviniéremos
aviniereis / avinieren
avinieren

IMPERATIVO
avén (tú) / avení (vos)
avenid (vosotros) / avengan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE