Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

troncar

Participio

troncado

Gerundio

troncando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

tronco
troncas / troncás
tronca
troncamos
troncáis / troncan
troncan

Futuro simple o Futuro

troncaré
troncarás
troncará
troncaremos
troncaréis / troncarán
troncarán

Presente

tronque
tronques
tronque
tronquemos
tronquéis / tronquen
tronquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

troncaba
troncabas
troncaba
troncábamos
troncabais / troncaban
troncaban

Condicional simple o Pospretérito

troncaría
troncarías
troncaría
troncaríamos
troncaríais / troncarían
troncarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

troncara o troncase
troncaras o troncases
troncara o troncase
troncáramos o troncásemos
troncarais o troncaseis / troncaran o troncasen
troncaran o troncasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

tronqué
troncaste
troncó
troncamos
troncasteis / troncaron
troncaron

Futuro simple o Futuro

troncare
troncares
troncare
troncáremos
troncareis / troncaren
troncaren

IMPERATIVO
tronca (tú) / troncá (vos)
troncad (vosotros) / tronquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE