Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

puntar

Participio

puntado

Gerundio

puntando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

punto
puntas / puntás
punta
puntamos
puntáis / puntan
puntan

Futuro simple o Futuro

puntaré
puntarás
puntará
puntaremos
puntaréis / puntarán
puntarán

Presente

punte
puntes
punte
puntemos
puntéis / punten
punten

Pretérito imperfecto o Copretérito

puntaba
puntabas
puntaba
puntábamos
puntabais / puntaban
puntaban

Condicional simple o Pospretérito

puntaría
puntarías
puntaría
puntaríamos
puntaríais / puntarían
puntarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

puntara o puntase
puntaras o puntases
puntara o puntase
puntáramos o puntásemos
puntarais o puntaseis / puntaran o puntasen
puntaran o puntasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

punté
puntaste
puntó
puntamos
puntasteis / puntaron
puntaron

Futuro simple o Futuro

puntare
puntares
puntare
puntáremos
puntareis / puntaren
puntaren

IMPERATIVO
punta (tú) / puntá (vos)
puntad (vosotros) / punten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE