Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

difractar

Participio

difractado

Gerundio

difractando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

difracto
difractas / difractás
difracta
difractamos
difractáis / difractan
difractan

Futuro simple o Futuro

difractaré
difractarás
difractará
difractaremos
difractaréis / difractarán
difractarán

Presente

difracte
difractes
difracte
difractemos
difractéis / difracten
difracten

Pretérito imperfecto o Copretérito

difractaba
difractabas
difractaba
difractábamos
difractabais / difractaban
difractaban

Condicional simple o Pospretérito

difractaría
difractarías
difractaría
difractaríamos
difractaríais / difractarían
difractarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

difractara o difractase
difractaras o difractases
difractara o difractase
difractáramos o difractásemos
difractarais o difractaseis / difractaran o difractasen
difractaran o difractasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

difracté
difractaste
difractó
difractamos
difractasteis / difractaron
difractaron

Futuro simple o Futuro

difractare
difractares
difractare
difractáremos
difractareis / difractaren
difractaren

IMPERATIVO
difracta (tú) / difractá (vos)
difractad (vosotros) / difracten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE