Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

parar

Participio

parado

Gerundio

parando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

paro
paras / parás
para
paramos
paráis / paran
paran

Futuro simple o Futuro

pararé
pararás
parará
pararemos
pararéis / pararán
pararán

Presente

pare
pares
pare
paremos
paréis / paren
paren

Pretérito imperfecto o Copretérito

paraba
parabas
paraba
parábamos
parabais / paraban
paraban

Condicional simple o Pospretérito

pararía
pararías
pararía
pararíamos
pararíais / pararían
pararían

Pretérito imperfecto o Pretérito

parara o parase
pararas o parases
parara o parase
paráramos o parásemos
pararais o paraseis / pararan o parasen
pararan o parasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

paré
paraste
paró
paramos
parasteis / pararon
pararon

Futuro simple o Futuro

parare
parares
parare
paráremos
parareis / pararen
pararen

IMPERATIVO
para (tú) / pará (vos)
parad (vosotros) / paren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE