Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

sobreactuar

Participio

sobreactuado

Gerundio

sobreactuando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

sobreactúo
sobreactúas / sobreactuás
sobreactúa
sobreactuamos
sobreactuáis / sobreactúan
sobreactúan

Futuro simple o Futuro

sobreactuaré
sobreactuarás
sobreactuará
sobreactuaremos
sobreactuaréis / sobreactuarán
sobreactuarán

Presente

sobreactúe
sobreactúes
sobreactúe
sobreactuemos
sobreactuéis / sobreactúen
sobreactúen

Pretérito imperfecto o Copretérito

sobreactuaba
sobreactuabas
sobreactuaba
sobreactuábamos
sobreactuabais / sobreactuaban
sobreactuaban

Condicional simple o Pospretérito

sobreactuaría
sobreactuarías
sobreactuaría
sobreactuaríamos
sobreactuaríais / sobreactuarían
sobreactuarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

sobreactuara o sobreactuase
sobreactuaras o sobreactuases
sobreactuara o sobreactuase
sobreactuáramos o sobreactuásemos
sobreactuarais o sobreactuaseis / sobreactuaran o sobreactuasen
sobreactuaran o sobreactuasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

sobreactué
sobreactuaste
sobreactuó
sobreactuamos
sobreactuasteis / sobreactuaron
sobreactuaron

Futuro simple o Futuro

sobreactuare
sobreactuares
sobreactuare
sobreactuáremos
sobreactuareis / sobreactuaren
sobreactuaren

IMPERATIVO
sobreactúa (tú) / sobreactuá (vos)
sobreactuad (vosotros) / sobreactúen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE