Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

usufructuar

Participio

usufructuado

Gerundio

usufructuando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

usufructúo
usufructúas / usufructuás
usufructúa
usufructuamos
usufructuáis / usufructúan
usufructúan

Futuro simple o Futuro

usufructuaré
usufructuarás
usufructuará
usufructuaremos
usufructuaréis / usufructuarán
usufructuarán

Presente

usufructúe
usufructúes
usufructúe
usufructuemos
usufructuéis / usufructúen
usufructúen

Pretérito imperfecto o Copretérito

usufructuaba
usufructuabas
usufructuaba
usufructuábamos
usufructuabais / usufructuaban
usufructuaban

Condicional simple o Pospretérito

usufructuaría
usufructuarías
usufructuaría
usufructuaríamos
usufructuaríais / usufructuarían
usufructuarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

usufructuara o usufructuase
usufructuaras o usufructuases
usufructuara o usufructuase
usufructuáramos o usufructuásemos
usufructuarais o usufructuaseis / usufructuaran o usufructuasen
usufructuaran o usufructuasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

usufructué
usufructuaste
usufructuó
usufructuamos
usufructuasteis / usufructuaron
usufructuaron

Futuro simple o Futuro

usufructuare
usufructuares
usufructuare
usufructuáremos
usufructuareis / usufructuaren
usufructuaren

IMPERATIVO
usufructúa (tú) / usufructuá (vos)
usufructuad (vosotros) / usufructúen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE