Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

destriunfar

Participio

destriunfado

Gerundio

destriunfando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

destriunfo
destriunfas / destriunfás
destriunfa
destriunfamos
destriunfáis / destriunfan
destriunfan

Futuro simple o Futuro

destriunfaré
destriunfarás
destriunfará
destriunfaremos
destriunfaréis / destriunfarán
destriunfarán

Presente

destriunfe
destriunfes
destriunfe
destriunfemos
destriunféis / destriunfen
destriunfen

Pretérito imperfecto o Copretérito

destriunfaba
destriunfabas
destriunfaba
destriunfábamos
destriunfabais / destriunfaban
destriunfaban

Condicional simple o Pospretérito

destriunfaría
destriunfarías
destriunfaría
destriunfaríamos
destriunfaríais / destriunfarían
destriunfarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

destriunfara o destriunfase
destriunfaras o destriunfases
destriunfara o destriunfase
destriunfáramos o destriunfásemos
destriunfarais o destriunfaseis / destriunfaran o destriunfasen
destriunfaran o destriunfasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

destriunfé
destriunfaste
destriunfó
destriunfamos
destriunfasteis / destriunfaron
destriunfaron

Futuro simple o Futuro

destriunfare
destriunfares
destriunfare
destriunfáremos
destriunfareis / destriunfaren
destriunfaren

IMPERATIVO
destriunfa (tú) / destriunfá (vos)
destriunfad (vosotros) / destriunfen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE