Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

tarrecer

Participio

tarrecido

Gerundio

tarreciendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

tarrezco
tarreces / tarrecés
tarrece
tarrecemos
tarrecéis / tarrecen
tarrecen

Futuro simple o Futuro

tarreceré
tarrecerás
tarrecerá
tarreceremos
tarreceréis / tarrecerán
tarrecerán

Presente

tarrezca
tarrezcas
tarrezca
tarrezcamos
tarrezcáis / tarrezcan
tarrezcan

Pretérito imperfecto o Copretérito

tarrecía
tarrecías
tarrecía
tarrecíamos
tarrecíais / tarrecían
tarrecían

Condicional simple o Pospretérito

tarrecería
tarrecerías
tarrecería
tarreceríamos
tarreceríais / tarrecerían
tarrecerían

Pretérito imperfecto o Pretérito

tarreciera o tarreciese
tarrecieras o tarrecieses
tarreciera o tarreciese
tarreciéramos o tarreciésemos
tarrecierais o tarrecieseis / tarrecieran o tarreciesen
tarrecieran o tarreciesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

tarrecí
tarreciste
tarreció
tarrecimos
tarrecisteis / tarrecieron
tarrecieron

Futuro simple o Futuro

tarreciere
tarrecieres
tarreciere
tarreciéremos
tarreciereis / tarrecieren
tarrecieren

IMPERATIVO
tarrece (tú) / tarrecé (vos)
tarreced (vosotros) / tarrezcan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE