Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

epitomar

Participio

epitomado

Gerundio

epitomando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

epitomo
epitomas / epitomás
epitoma
epitomamos
epitomáis / epitoman
epitoman

Futuro simple o Futuro

epitomaré
epitomarás
epitomará
epitomaremos
epitomaréis / epitomarán
epitomarán

Presente

epitome
epitomes
epitome
epitomemos
epitoméis / epitomen
epitomen

Pretérito imperfecto o Copretérito

epitomaba
epitomabas
epitomaba
epitomábamos
epitomabais / epitomaban
epitomaban

Condicional simple o Pospretérito

epitomaría
epitomarías
epitomaría
epitomaríamos
epitomaríais / epitomarían
epitomarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

epitomara o epitomase
epitomaras o epitomases
epitomara o epitomase
epitomáramos o epitomásemos
epitomarais o epitomaseis / epitomaran o epitomasen
epitomaran o epitomasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

epitomé
epitomaste
epitomó
epitomamos
epitomasteis / epitomaron
epitomaron

Futuro simple o Futuro

epitomare
epitomares
epitomare
epitomáremos
epitomareis / epitomaren
epitomaren

IMPERATIVO
epitoma (tú) / epitomá (vos)
epitomad (vosotros) / epitomen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE