Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

desacomodar

Participio

desacomodado

Gerundio

desacomodando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

desacomodo
desacomodas / desacomodás
desacomoda
desacomodamos
desacomodáis / desacomodan
desacomodan

Futuro simple o Futuro

desacomodaré
desacomodarás
desacomodará
desacomodaremos
desacomodaréis / desacomodarán
desacomodarán

Presente

desacomode
desacomodes
desacomode
desacomodemos
desacomodéis / desacomoden
desacomoden

Pretérito imperfecto o Copretérito

desacomodaba
desacomodabas
desacomodaba
desacomodábamos
desacomodabais / desacomodaban
desacomodaban

Condicional simple o Pospretérito

desacomodaría
desacomodarías
desacomodaría
desacomodaríamos
desacomodaríais / desacomodarían
desacomodarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

desacomodara o desacomodase
desacomodaras o desacomodases
desacomodara o desacomodase
desacomodáramos o desacomodásemos
desacomodarais o desacomodaseis / desacomodaran o desacomodasen
desacomodaran o desacomodasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

desacomodé
desacomodaste
desacomodó
desacomodamos
desacomodasteis / desacomodaron
desacomodaron

Futuro simple o Futuro

desacomodare
desacomodares
desacomodare
desacomodáremos
desacomodareis / desacomodaren
desacomodaren

IMPERATIVO
desacomoda (tú) / desacomodá (vos)
desacomodad (vosotros) / desacomoden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE