Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

normar

Participio

normado

Gerundio

normando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

normo
normas / normás
norma
normamos
normáis / norman
norman

Futuro simple o Futuro

normaré
normarás
normará
normaremos
normaréis / normarán
normarán

Presente

norme
normes
norme
normemos
norméis / normen
normen

Pretérito imperfecto o Copretérito

normaba
normabas
normaba
normábamos
normabais / normaban
normaban

Condicional simple o Pospretérito

normaría
normarías
normaría
normaríamos
normaríais / normarían
normarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

normara o normase
normaras o normases
normara o normase
normáramos o normásemos
normarais o normaseis / normaran o normasen
normaran o normasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

normé
normaste
normó
normamos
normasteis / normaron
normaron

Futuro simple o Futuro

normare
normares
normare
normáremos
normareis / normaren
normaren

IMPERATIVO
norma (tú) / normá (vos)
normad (vosotros) / normen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE