Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

facultar

Participio

facultado

Gerundio

facultando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

faculto
facultas / facultás
faculta
facultamos
facultáis / facultan
facultan

Futuro simple o Futuro

facultaré
facultarás
facultará
facultaremos
facultaréis / facultarán
facultarán

Presente

faculte
facultes
faculte
facultemos
facultéis / faculten
faculten

Pretérito imperfecto o Copretérito

facultaba
facultabas
facultaba
facultábamos
facultabais / facultaban
facultaban

Condicional simple o Pospretérito

facultaría
facultarías
facultaría
facultaríamos
facultaríais / facultarían
facultarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

facultara o facultase
facultaras o facultases
facultara o facultase
facultáramos o facultásemos
facultarais o facultaseis / facultaran o facultasen
facultaran o facultasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

faculté
facultaste
facultó
facultamos
facultasteis / facultaron
facultaron

Futuro simple o Futuro

facultare
facultares
facultare
facultáremos
facultareis / facultaren
facultaren

IMPERATIVO
faculta (tú) / facultá (vos)
facultad (vosotros) / faculten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE