Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

chancletear

Participio

chancleteado

Gerundio

chancleteando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

chancleteo
chancleteas / chancleteás
chancletea
chancleteamos
chancleteáis / chancletean
chancletean

Futuro simple o Futuro

chancletearé
chancletearás
chancleteará
chancletearemos
chancletearéis / chancletearán
chancletearán

Presente

chancletee
chancletees
chancletee
chancleteemos
chancleteéis / chancleteen
chancleteen

Pretérito imperfecto o Copretérito

chancleteaba
chancleteabas
chancleteaba
chancleteábamos
chancleteabais / chancleteaban
chancleteaban

Condicional simple o Pospretérito

chancletearía
chancletearías
chancletearía
chancletearíamos
chancletearíais / chancletearían
chancletearían

Pretérito imperfecto o Pretérito

chancleteara o chancletease
chancletearas o chancleteases
chancleteara o chancletease
chancleteáramos o chancleteásemos
chancletearais o chancleteaseis / chancletearan o chancleteasen
chancletearan o chancleteasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

chancleteé
chancleteaste
chancleteó
chancleteamos
chancleteasteis / chancletearon
chancletearon

Futuro simple o Futuro

chancleteare
chancleteares
chancleteare
chancleteáremos
chancleteareis / chancletearen
chancletearen

IMPERATIVO
chancletea (tú) / chancleteá (vos)
chancletead (vosotros) / chancleteen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE