Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

insurreccionar

Participio

insurreccionado

Gerundio

insurreccionando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

insurrecciono
insurreccionas / insurreccionás
insurrecciona
insurreccionamos
insurreccionáis / insurreccionan
insurreccionan

Futuro simple o Futuro

insurreccionaré
insurreccionarás
insurreccionará
insurreccionaremos
insurreccionaréis / insurreccionarán
insurreccionarán

Presente

insurreccione
insurrecciones
insurreccione
insurreccionemos
insurreccionéis / insurreccionen
insurreccionen

Pretérito imperfecto o Copretérito

insurreccionaba
insurreccionabas
insurreccionaba
insurreccionábamos
insurreccionabais / insurreccionaban
insurreccionaban

Condicional simple o Pospretérito

insurreccionaría
insurreccionarías
insurreccionaría
insurreccionaríamos
insurreccionaríais / insurreccionarían
insurreccionarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

insurreccionara o insurreccionase
insurreccionaras o insurreccionases
insurreccionara o insurreccionase
insurreccionáramos o insurreccionásemos
insurreccionarais o insurreccionaseis / insurreccionaran o insurreccionasen
insurreccionaran o insurreccionasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

insurreccioné
insurreccionaste
insurreccionó
insurreccionamos
insurreccionasteis / insurreccionaron
insurreccionaron

Futuro simple o Futuro

insurreccionare
insurreccionares
insurreccionare
insurreccionáremos
insurreccionareis / insurreccionaren
insurreccionaren

IMPERATIVO
insurrecciona (tú) / insurreccioná (vos)
insurreccionad (vosotros) / insurreccionen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE