Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

incautarse

Participio

incautado

Gerundio

incautándome, incautándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me incauto
te incautas / te incautás
se incauta
nos incautamos
os incautáis / se incautan
se incautan

Futuro simple o Futuro

me incautaré
te incautarás
se incautará
nos incautaremos
os incautaréis / se incautarán
se incautarán

Presente

me incaute
te incautes
se incaute
nos incautemos
os incautéis / se incauten
se incauten

Pretérito imperfecto o Copretérito

me incautaba
te incautabas
se incautaba
nos incautábamos
os incautabais / se incautaban
se incautaban

Condicional simple o Pospretérito

me incautaría
te incautarías
se incautaría
nos incautaríamos
os incautaríais / se incautarían
se incautarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me incautara o me incautase
te incautaras o te incautases
se incautara o se incautase
nos incautáramos o nos incautásemos
os incautarais u os incautaseis / se incautaran o se incautasen
se incautaran o se incautasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me incauté
te incautaste
se incautó
nos incautamos
os incautasteis / se incautaron
se incautaron

Futuro simple o Futuro

me incautare
te incautares
se incautare
nos incautáremos
os incautareis / se incautaren
se incautaren

IMPERATIVO
incáutate (tú) / incautate (vos)
incautaos (vosotros) / incáutense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE