Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

encapazar

Participio

encapazado

Gerundio

encapazando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

encapazo
encapazas / encapazás
encapaza
encapazamos
encapazáis / encapazan
encapazan

Futuro simple o Futuro

encapazaré
encapazarás
encapazará
encapazaremos
encapazaréis / encapazarán
encapazarán

Presente

encapace
encapaces
encapace
encapacemos
encapacéis / encapacen
encapacen

Pretérito imperfecto o Copretérito

encapazaba
encapazabas
encapazaba
encapazábamos
encapazabais / encapazaban
encapazaban

Condicional simple o Pospretérito

encapazaría
encapazarías
encapazaría
encapazaríamos
encapazaríais / encapazarían
encapazarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

encapazara o encapazase
encapazaras o encapazases
encapazara o encapazase
encapazáramos o encapazásemos
encapazarais o encapazaseis / encapazaran o encapazasen
encapazaran o encapazasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

encapacé
encapazaste
encapazó
encapazamos
encapazasteis / encapazaron
encapazaron

Futuro simple o Futuro

encapazare
encapazares
encapazare
encapazáremos
encapazareis / encapazaren
encapazaren

IMPERATIVO
encapaza (tú) / encapazá (vos)
encapazad (vosotros) / encapacen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE