Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

desbravecer

Participio

desbravecido

Gerundio

desbraveciendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

desbravezco
desbraveces / desbravecés
desbravece
desbravecemos
desbravecéis / desbravecen
desbravecen

Futuro simple o Futuro

desbraveceré
desbravecerás
desbravecerá
desbraveceremos
desbraveceréis / desbravecerán
desbravecerán

Presente

desbravezca
desbravezcas
desbravezca
desbravezcamos
desbravezcáis / desbravezcan
desbravezcan

Pretérito imperfecto o Copretérito

desbravecía
desbravecías
desbravecía
desbravecíamos
desbravecíais / desbravecían
desbravecían

Condicional simple o Pospretérito

desbravecería
desbravecerías
desbravecería
desbraveceríamos
desbraveceríais / desbravecerían
desbravecerían

Pretérito imperfecto o Pretérito

desbraveciera o desbraveciese
desbravecieras o desbravecieses
desbraveciera o desbraveciese
desbraveciéramos o desbraveciésemos
desbravecierais o desbravecieseis / desbravecieran o desbraveciesen
desbravecieran o desbraveciesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

desbravecí
desbraveciste
desbraveció
desbravecimos
desbravecisteis / desbravecieron
desbravecieron

Futuro simple o Futuro

desbraveciere
desbravecieres
desbraveciere
desbraveciéremos
desbraveciereis / desbravecieren
desbravecieren

IMPERATIVO
desbravece (tú) / desbravecé (vos)
desbraveced (vosotros) / desbravezcan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE